وقت نمایش نرسیده

به خودم میگم هنوز وقت نمایش نشده!

پیانیست برای اجرای روی صحنه اش جلوی جمعیتی که میان تا کارشو ببینن تمرین میکنه. مثل تو که تو زندگیت تمرین میکنی خودتو بهتر و بهتر و بهتر کنی...  مطالعه میکنی، بر ایمپالس های لحظه ایت مثل عصبانیت هایی که میتونه منجر به کار شتابزده ای بشه غلبه میکنی، یاد میگیری صبور باشی، یاد میگیری دقیق گوش بدی، یاد میگیری مهربون باشی، خودخواهیتو بندازی دور، سخاوتمند شی، زبان جدید یاد میگیری، فرهنگ های دیگه رو میبینی، با آدمای جدید آشنا میشی، فکر ها رو میشناسی و مطالعه شون کنی، علم کسب کنی، عاقل شی، آگاه باشی، زبل و تیز باشی، دانشمند شی! و برای همه ی بهتر و بهتر شدن ها حاه طلب باشی!

پیانیست فرضی ما هر روز که میرسه یه انتخاب پیش روشه! امروز اجرا کنم یا هنوز تمرین نیاز دارم؟

Do you really believe it is the show time  ؟؟

ما هم همینیم! من به خودم هر روز میگم هنوز وقت نمایش نشده!

شاید تا 10 سال همینو به خودم بگم! هیچ بعید نیست. من انتظارم از خودم برای زمان نمایش بالاست! آدمای شوآف، آدمای نمایشی سطحی بنظر من آدمایی ان که انتظارشون از خودشون پایینه که به این زودی وقت نمایش براشون رسیده! من خیلی کار دارم. هنوز وقت نمایش نشده! خیلی تمرین میبره، خیلی مونده تا شو! اما شوی بی ریای خوبی میشه:))

مهم اینه تو به چیزی کمتر از اینکه هدفت کمال آدمی باشه راضی نشی. رضایتمندی های حاصل از مشاهده شدن توسط آدینس پوچ مجازی و واقعی و تشویق و تحسینشون راضیت نکنه.

نمیدونم تا کی، اما حالا حالا ها من هر روز به خودم همینو میگم! هنوز وقت نمایش نرسیده!

مرا باهوش و قوی دوست بدار

میتونم احمق باشم و هنوز دوستم داشته باشی؟

چرا انقدر از اینکه دوستم داشته باشی درحالیکه احمق یا بی فکرم میترسم؟

تصویری که من از تصویری که تو از من داری دارم، برام مهمه و خنگ یا بی فکر یا احمق یا ضعیف یا بی عرضه رو در اون برنمی تابم.

بر نمی تابم تو چنین زنی رو دوست داشته باشی، حتی اگه اون زن منم.

منو باهوش بدون چون هستم! منو باحواس و بادقت بدون چون حتی اگه گاهی نباشم(که گاهی نیستم) میخوام باشم تا تو منو همراه با اون ویژگیم دوست داشته باشی!  منو قوی بدون چون میشم تا عاشق من ِ قوی و باعرضه باشی نه آدم ضعیف بی دست و پایی که ظاهر منو داره!